Afgelopen zondag bereikte ons het ongelooflijk trieste bericht dat onze oud-voorzitter en actief lid Willem Kotte is verongelukt. Hij overleed bij zijn geliefde ritje op zijn motor na een aanrijding met een auto. Hij mocht slechts 63 jaar worden.

Willem, binnen de vereniging beter bekend onder zijn illustere bijnaam Slep, is vrijwel meteen na de oprichting van onze vereniging in 1970 lid geworden. Het bleek al snel dat hij talent had en, zoals bij velen met en na hem, maakte het hoger spelende Set Up’65 daar dankbaar gebruik van. Hij kwam ook in Ootmarsum in het eerste team.

Naast zijn volleybalkwaliteiten, mede dankzij een soms magische en onvoorspelbare linkerarm, onderscheidde Willem zich ook met een andere kwaliteit: zijn gevoel en liefde voor humor, sfeer en feestvieren. In Ootmarsum, maar vooral ook na een aantal jaren weer terug in de schoot bij Wevo’70, ging het Willem niet gauw gek genoeg als het om feesten en gezelligheid ging. Niet zelden deed hij als laatste de deur van de kantine of een andere gelegenheid dicht. Bij andere verenigingen (carnaval, toneel) kunnen ze daar over meepraten.

Maar daarnaast stak hij eveneens de handen uit de mouwen, bij vele vrijwilligerstaken van onze vereniging en tevens was Willem bestuurlijk actief. Zo was hij negen jaar voorzitter van onze vereniging, waarbij hij zijn contacten in de regionale volleybalwereld benutte.

Gezelligheid en sport combineerde hij in de verschillende teams van Wevo’70. Eerst in Heren 1, vervolgens in Heren 2 en ook een aantal jaren in het gelegenheidsteam met de toepasselijke naam VV Pötke. Dit team, bestaande uit (oud-) leden van Wevo’70, ging (en gaat) jaarlijks naar het Tevoko buitentoernooi op Texel, waar Willem binnen de kortste keren uitgroeide tot ‘gezicht’ van het team. Van dat team heeft hij jaren geleden afscheid moeten nemen, mede omdat hij zoveel andere dingen had die hij niet wilde missen. En zelfs hij moest dan, hoe moeilijk het was, keuzes maken.

Maar Wevo’70 ‘Herren Zwei’ bleef hij trouw, net als de uitstapjes met dat team. Eerst jarenlang naar het Sauerland, de laatste jaren naar meerdere andere plaatsen als München, Berlijn, Dublin en Praag. En spelen in Heren 2 natuurlijk, ogenschijnlijk ongevoelig voor de tand des tijds die hem inmiddels richting pensioengerechtigde leeftijd aan het stuwen was. Geholpen door spinninguurtjes bleef hij in conditie. Stiekem deed de bal niet altijd meer wat hij in gedachten had.

Zijn gevleugelde kreet was: ‘Doar moss hee wean’, als hij weer eens een tweede bal ineens doorspeelde. En dan bedoelde hij dat ene vrije plekje net naast de lijn. Soms wat vaker dan hem en zijn teamgenoten lief was, lag dat ene plekje de laatste jaren aan de verkeerde kant van de lijn. Maar de bedoeling was altijd goed, dus werd het hem onder het genot van een biertje (of twee…) snel vergeven.

Willem had de bal nog een hele tijd op de plek neer mogen leggen ‘woar hee moss wean’, aan welke kant van de lijn dan ook. Daar heeft dat ene fatale ritje van zondag echter een onverwacht en gruwelijk einde aan gemaakt.

Namens iedereen die betrokken is bij Wevo’70, willen we Marita, Leonie en de familie ongelooflijk veel sterkte wensen na dit verlies van, wat we met recht, een van de markantste leden ooit van Wevo’70 mogen noemen.