Na een avondje Trefpunt, waar vele sportieve herinneringen naar boven kwamen, heb ik dan nu toch maar even tijd gemaakt om een verslag te typen. Wellicht iets aan de late kant, maar nog altijd ingeleverd voor de volgende te spelen wedstrijd. (n.b. waar het in de spam terechtkwam en dus wat later online kwam-red)

Sportieve herinneringen kwamen op omdat dames 2 zich heel goed heeft teruggevochten in de wedstrijd tegen Saasveld. Na een 2-0 achterstand en een beste achterstand in de 4^e set hebben ze er toch een 5^e set uit kunnen slepen. Helaas hebben zij die niet naar zich toe kunnen trekken, maar de felheid en het enthousiasme na zo’n terugkomst in een set/wedstrijd kwam erg bekend voor.
Wij hebben vorige week namelijk eveneens met 2-0 achter gestaan tegen de voor ons nieuwe tegenstander US (Amsterdam). Maar goed, laten we even bij het begin beginnen.

Jeroen mocht eerst nog met zijn jeugdteam van Pollux een wedstrijd spelen en kwam tevreden terug. Wel met 3-2 verloren, maar er werd goed gespeeld. De vorige keer was er tegen dit team met 4-0 verloren, dus vooruitgang was geboekt. Voor ons fijn om te weten dat we met een tevreden coach konden beginnen aan de wedstrijd.

Nou ja, beginnen. Er was al ruim op tijd aangekondigd dat we ons deze zaterdag van onze mooiste kant moesten laten zien, er zouden teamfoto’s gemaakt worden. En ach wat leuk, we mochten ook allemaal persoonlijk op de foto. De creativiteit was ver te zoeken, dus een bijzondere teamfoto is helaas niet afgeleverd. Gelukkig kunnen we nog even wat langer over een topopstelling nadenken, want Aukje staat nog niet op de foto. Zij was nog steeds heerlijk met Manon, Nadja en Martijn aan het genieten op Aruba. De foto met onze mini van de week, Iris Kok, is daarentegen erg goed gelukt, zie foto bij dit bericht! Iris wat fijn dat je er bij was deze wedstrijd!

Na al deze voorbereidingen werd het toch echt tijd om te beginnen aan de warming-up. Zoals gezegd, een voor ons onbekende tegenstander deze dag, dus konden we vrijuit volleyballen en lekker ons eigen spel laten zien. Dat bleek de eerste twee sets toch iets te veel gevraagd. Er zat weinig felheid in het spel, we lieten het eigenlijk allemaal maar een beetje gebeuren.

De drie sets daarna waren sets die je eigenlijk gewoon gezien had moeten hebben. We waren fel, enthousiast, gedreven, fanatiek, we lieten zien dat we wilden winnen. Vooral die wilskracht heeft ons ver gebracht, dik voorstaan was er namelijk niet echt bij. Als je nog meer wilt weten over deze sets, vraag het dan al onze supporters. Zij hebben volgens ons ook genoten van deze knokwedstrijd, ze waren erg enthousiast en goed hoorbaar in het veld! Bedankt voor jullie fanatieke steun!

Na de wedstrijd werden de scheidsrechters nog even extra in het zonnetje gezet in het kader van de week van de scheidsrechter. Alle Wevo teams, en dus alle scheidsrechters, hebben deze dag ook een attentie in ontvangst mogen nemen van het bestuur. Wij hebben hier heerlijk van gesmuld, dankjewel.

Morgen (tenminste, op het moment dat ik dit typ gaat het nog over morgen) spelen we een wedstrijd in Nijmegen. Wij snappen dat dit een deurtje te ver is om op de tribune te komen zitten (alhoewel…we hebben een aantal hele fanatieke supporters!!!!!!! Dus wie weet…). Maar mocht je niet komen, denken jullie dan nog wel even aan ons? Vanaf 14.30 uur mag je rustig een keer roepen: HUP WEVO! Of een keer heel hard juichen en klappen. Dit heeft ons afgelopen zaterdag van dichtbij goed geholpen, maar werkt ook vast op langere afstand!
De week daarna hebben we een vrij weekend, maar 29 oktober zijn jullie weer van harte welkom in het Trefpunt!