Soms heb je van die zaterdagen……Dit werd er eentje! Met een klein kader gingen we op weg naar Wehl, wat wel een verrekte eind rijden is vanuit Twente. Een pijntje hier, een keelontstekinkje daar en wat steeds meer zwangeren onder ons, en ziedaar de alledaagse probleempjes van een damestrainer.

Maar ja, dan ga je met de Weerselose nuchterheid gewoon op stap, met de speelsters die je wel hebt. Even tellen en ja hoor, we hebben er meer dan zes, dus we gaan op weg. Mooie kantine in Wehl, het lijkt wel een restaurant. Maar na de kopjes cappuccino, thee en flesjes met niet te definiëren inhoud, gaan we de zaal in. De voorgaande wedstrijd loopt uit op een tiebreak, maar dan gaat het beginnen. De mini’s trappen af en dan begint de wedstrijd. Althans voor Halley, want die beginnen echt. Wij wachten nog even en beginnen pas als het onduidelijke telbord (tenminste volgens de 1e scheidsrechter van dienst) een stand van 7-1 aangeeft.

Dat breekt ons op
Dat breekt ons op in de eerste set, we komen wel dichterbij, maar uiteindelijk loopt de koploper makkelijk weer weg naar 25-18 (1-0). Set 2 beginnen we beter en komen op 0-3 maar dat is bij 6-6 al weer weggepoetst. Op 9-6 is een time-out nodig om het tempo eruit te halen. Een sterke serve-serie van Lotte brengt ons er weer naast 10-10. Met een beter functionerend blok komen we weer voor 13-16, maar ook dat maakt Halley ongedaan en komt op 18-18 weer langszij. Jiska blokkeert dan hard de 18-19 naar de grond en serveert ons naar 18-22, met twee keer een killblok van Isa en Iris. Zouden we een puntje kunnen….. (niet aan denken, kop er bij houden). Halley komt weer sterk terug naar 21-22. Lotte dendert na een lange rally 21-23 op de bordjes en serveert ons met een ace naar setpoint: 21-24. Weer komt de koploper dichterbij maar op 23-24 knalt Milou raak via het blok en pakken we set 2 met 23-25.

Wat tactischer aanpakken
In set 3 gaan we het zelfs vanaf de kant wat tactischer aanpakken. Rotatie aangepast en Marin komt er in voor de serve en daar heeft de thuisploeg geen vat op: 3-9. De ongenaakbare koploper vertoont scheurtjes in hun meestal erg solide spel en wij spelen vrijuit. Kenmerkend is ook het spel van Ezgi, die ondanks een vervelende blessure, als een dijk staat te spelen. Bijna alle diagonale klappen pakt ze van de grond en geeft ons de kansen te scoren. De voorsprong blijft intact tot 10-16. Dan komen de gelen nog twee keer bijna gelijk, maar is het weer Lotte die met een ijzersterke service ons op 17-23 zet. Die weten we, nog wel even met een time-out tussendoor, over de streep te trekken: 21-25 (1-2).

De Mac is voor rekening van de coach
Dat je ploeg je altijd kan verrassen, realiseer ik me als we van veld wisselen: de Mac is vandaag voor mijn rekening, vooraf wilde ik wel graag tekenen voor een paar wedstrijdpunten……

Tja, die kaarten en beslissingen
We hebben het nog niet over de arbitrage gehad, en dat willen we eigenlijk ook niet doen. Maar als er kaarten aan te pas komen, dan moet je haast wel. Deze keer niet aan Wevo’70- zijde, maar de coach van Halley kreeg op een stand van 2-5 een gele kaart. Waarvoor is op dat moment niet helemaal duidelijk, maar feit is, dat …., nou ja, laat ik het zo omschrijven, er in deze fase een aantal beslissingen werden genomen, aan beide zijden, die de teams zowel als de begeleiding niet helemaal begrepen. Dan zeg ik het, denk ik, heel netjes. Het spelbeeld werd er wel rommeliger door en dat ligt ons niet echt. Van 7-11 zien we de koploper over ons heen komen naar 15-12. Niet ons ding, en we gaan meer fouten maken, dan ons lief is: 25-18 (2-2).

Een tiebreak!
Sterk begin van ons en we komen op 0-3 op de service van Iris. Die voorsprong houden we vast tot 4-7 met sterke rally’s waarbij Jette steeds goed doorkomt. Op 6-7 een curieus punt. Een bloedstollende rally eindigt met een lange diagonale bal van Halley in onze hoek op 1. Eerlijk is eerlijk, wij zagen hem allemaal hetzelfde, behalve 1 iemand. En die besliste anders, we wisselen op 6-8.

Ros ’m erin
Na de wissel gaan we op 9-9 in de time-out. Milou rost de 9-10 erin, en Puck komt er weer in voor de serve. Puck serveert 1 cm over het net en geeft ons de kans op een makkelijke ‘dankjewel’-bal: 11-12. Een lange rally eindigt met een (weer) discutabele bal en het wordt 12-12. Wij willen dan tactisch wisselen, een dubbele zelfs, maar dat mag ineens niet. In het gesteggel bij de paal, gebeurt er iets waardoor de coach van Halley zelfs een rode kaart krijgt….

Consternatie alom
Consternatie alom en bijna vergeten de arbiters van dienst, dat een rode kaart ook een punt voor ons oplevert: 12-13. De spanning stijgt. Op 13-14 een matchpoint voor Wevo’70, net als in de thuiswedstrijd. Toen snoepte de koploper ons met 19-17 de winst af, dit keer zijn wij de gelukkige: op het 2e matchpoint slaat Halley de bal uit en vieren wij met 14-16 het dit seizoen bijna onmogelijke: winnen van de koploper in hun eigen hal. Daar waren ze al bijna twee jaar ongeslagen……

Na zo’n wedstrijd…
Zo op zondag zo’n stukkie schrijven gaat dan ook redelijk makkelijk, en ja dames, het zingen van de psalmen ging vanmorgen wel, mijn stem gaat wel weer aardig. Niet zo uitbundig als anders, maar met zo’n wedstrijd in gedachten, lukt bijna alles wel :-).

Namens Wevo’70 D1, Gerjan (trainer/coach)