Wij gingen zaterdag op weg naar Drenthe. Waar vroeger veel verenigingen in de hogere divisies uitkwamen, komen we daar nu bijna niet meer, valt mij op. Assen, Hoogeveen en Emmen, dan heb je het wel gehad. Wij gingen dus naar Emmen! 

Eerst gezellig op de koffie bij Mariëlle, waar de chocolaatjes al waren weggewerkt voordat de thee op tafel stond. Toen op tijd naar Emmen en in Emmen waren we op tijd. Maar toen….. hoe parkeer je nou bij de hal in de buurt?? Geen bordjes, geen verwijzingen, niets van dat alles. We stonden wel al met de auto voor de ingang, maar dat was blijkbaar een fietspad, geen parkeerplaats ?.

Uiteindelijk vonden we elkaar terug op een parkeerplaats, maar was het inmiddels een half uur voor aanvang van de wedstrijd. Gelukkig kregen we iets langer tijd om in te spelen. En wij waren niet de enige blijkbaar, een ander team was nog later in de hal, met dezelfde begintijd…..

Spelen tegen een team dat onderin staat, is niet echt ons ding. Dan moeten wij het spel maken en dat lukt nog niet zo geweldig. Dat is nog lastig. In het begin was daar niets van te merken. We schoten zo maar naar 3-15, geen vuiltje aan de lucht. De tweede helft van deze set eindigde in 17-10 voor Emmen’95, opgeteld is dat dus 20-25 en 0-1 voor ons. Een teken aan de wand, want Emmen’95 trok die lijn door en stond in set 2 op 23-9 voor. Die set eindigde in 25-13 en we werden ‘an die Wand gespielt’ (1-1).

Dat moest anders, want de punten op deze manier inleveren was niet de bedoeling. Een aantal omzettingen binnen de ploeg bleken goed uit te pakken. Meer controle in de passlijn en daardoor variabeler aan het net zorgden voor een ander spelletje. Ineens waren wij weer de bovenliggende partij en met 18-25 en 19-25 pakten we een 1-3 overwinning! Weer vier erbij en stabilisering van onze positie op de ranglijst ?.

Het duurde even voordat we de auto’s terugvonden, maar toen konden we naar de afterparty bij Caroline en werd de eerst uitwinst gevierd.