De laatste uitwedstrijd van dit seizoen, voor de laatste keer vertrekken bij ’t Trefpunt en via een carpool onderweg op weg naar Vorden. Daar hebben we het altijd lastig, en dat is dit jaar niet anders. Waar we in de thuiswedstrijd met een mooie pot volleybal de angel uit het spel van de Vordenaren wisten te halen, was dat deze middag even anders.

Ten opzichte van vorige week geen 5 maar 6 (!) niet meespelende teamgenoten, dus waren we blij met de ondersteuning uit B1 en van ons Masters-team. Hoewel de Masterscompetitie al maandenlang niet meer loopt voor onze dames (ook driekwart van dat team is inmiddels niet meer inzetbaar), wilden Manon en Manon wel met ons mee. Beiden deden wat we van ze kunnen verlangen en aan hen heeft het zeker niet gelegen.

Het zal toch niet? 
Oh oh, hoor ik u al denken, het zal toch niet? Maar helaas is het wel waar. We krijgen het deze middag niet voor elkaar om op niveau te komen (of te vechten). Dat wat we de voorgaande weken wel af konden roepen, bleef nu te ver weg.

Weggekegeld
Set 1 en 3 worden we in de passlijn weggekegeld en in set  2 halen we net de 20-puntengrens, maar zit er ook daar niet meer in. In set 4 zijn we het dichtst bij een succesje, maar hoewel we de kansen kregen, weten we ook daar niet slim mee om te gaan en geven we ook deze cadeau aan de gasten: 27-25 en een 4-0 nederlaag.

Waren weleens leuker
Voor de thuisploeg heel mooi, want die brachten we hiermee in een uitstekende stemming voor hun eindfeest, wij konden terug naar Weerselo. Voor mij de laatste terugrit van een uitwedstijd. Die waren wel eens leuker ????

Namens Wevo’70 D1, Gerjan, trainer/coach