Afgelopen zaterdag ontvingen we de reserves van het Apeldoornse Dynamo in
‘t Trefpunt. Een ploeg met evenveel verliespunten als wij, en dus net onder elkaar op de ranglijst. De Apeldoornse ploeg had veel bekende namen op papier, met een verleden op hoog niveau in de vaderlandse competitie. Maar dat was voor ons geen reden om onder de indruk te zijn. Ook al niet omdat ze de wedstrijdshirts vergeten waren en nota bene voor de libero’s shirts van ons moesten lenen…

De wedstrijd ontspon zich, zoals de Duitsers dat zo mooi zeggen, als ‘ein offener Schlagabtausch’! Oftewel een open gevecht om de punten, en dat duurde meer dan twee uur.

Set 1 ging verdiend naar ons, ons netspel was beter en wij serveerden met meer druk. Dat was in set twee andersom. Dynamo bracht meer lengte aan het net en serverend werden de gasten sterker. Onze passlijn kwam meer onder druk en de oplossingen om te scoren steeds moeilijker.

Lang konden we aanhaken, maar na 17-17 was een serie ons te machtig en leek de set op 18-24 beslist. Maar met veel ondersteuning vanaf de tribunes werd punt na punt ingelopen en tot groot enthousiasme werd de gelijkmaker op de borden geslagen: 24-24. Over en weer werd er gescoord, we kregen echte kansen om de set te kantelen, maar maakten in de eindfase cruciale eigen fouten. Dynamo bleef op de routine spelen en trok de set toch naar zich toe: 27-29 (1-1).

Dat leek achteraf het kantelpunt in de wedstrijd. Kom je op 2-0 dan moet ik het nog zien, maar set 3 en 4 konden we steeds goed partij geven, maar deden serveseries ons de das om.

(Opnieuw op zijn Duits) Fazit: een verdiende overwinning voor Dynamo, maar ze hebben er hard voor moeten werken.