Zo sta je de ene week de hele week op plek 9 in de Eerste divisie A (omdat de Nevobo de laatste uitslag maar niet wilde verwerken) en zo sta je op een zaterdag in oktober zomaar bovenaan in diezelfde Eerste divisie! Koploper!

Wie had dat verwacht? En wat zegt het nou eigenlijk?

Om met de eerste vraag te beginnen, ik denk niet veel mensen. In Weerselo al helemaal niemand, denk ik. We zijn een team aan het bouwen, en bouwen kost nu eenmaal tijd. Zeker als je bijna voor de helft een nieuw team hebt!

Vraag 2 is wel goed te beantwoorden, het zegt helemaal niks! Volgens de rekenregels staan we inderdaad bovenaan, maar de oplettende lezer heeft allang gezien dat we een wedstijd meer gespeeld hebben dan de #2 en #3, maar dat maakt het er niet minder mooi om!

Clash tussen koploper en virtuele koploper
En wat is nou leuker dan komende zaterdag een clash tussen de koploper en de virtuele koploper? Want inderdaad, zaterdag komt Halley uit Wehl naar ’t Trefpunt om de koppositie weer over te nemen. Maar daar zullen ze wel wat voor moeten doen 😊

En hoe kwam het nou tot die koppositie?

Ook een metamorfose
We speelden tegen de blauw-gelen van Donitas. Een team dat ook een metamorfose heeft ondergaan, maar wel met veel lengte. Donitas stond tot aan zaterdag maar drie punten onder ons op de ranglijst en aangezien er veel ploegen onderling van elkaar kunnen winnen, zat een leuke wedstrijd er wel in.

Sterke start
Wevo’70 startte sterk en begon met een 5-1 voorsprong op de service van Caroline. Donitas kwam terug in de set (10-8) en die kloof van 2 punten bleef tot 18-16 in stand. Op de service van Puck liepen we uit naar 21-16 en nam Donitas een t.o. Punt voor punt kwamen de studentes terug en op 21-19 werd het spannend. Met een aantal wissels aan onze kant, kwamen wij het eerst op setpunt en die maakte Jette direct met een mooie klap op de rechtdoor: 25-23 (1-0).

Inhaalrace nodig
In set twee pakken we het niet goed op en loopt Donitas snel weg: 3-10. Na een t.o. beginnen we aan een inhaalrace. Punt voor punt komen we dichterbij en op 10-13 zijn we bijna langszij. Vooral Lotte is met haar harde klappen een plaag voor de blauw-gele defensie. Maar er ontspint zich een side-outspelletje, want op 17-20 staat dat verschil van 3 nog op de bordjes. Met Marin aan service, zetten we een serie neer en komen op 21-20. Donitas vlucht in een t.o. en die heeft effect: 21-21. Weer gaat het om en om. Op 23-24 heeft Donitas het eerste setpunt. Dat werken we weg door een toverbal van Milou (24-24). Donitas krijgt weer een kans: 24-25. Ezgi duikt een bal op en Marin knalt de steek binnen door het midden: 25-25. Caroline komt er in om de verdediging te versterken en Jiska serveert een ace en voor het eerst staan wij op setpunt: 26-25. Donitas maakt weer gelijk, maar in de rally erop timmert Iris de 27-26 erin. Jette serveert moeilijk en Donitas kan alleen terugbrengen. Weer gaat de set up naar Iris en via het blok rammelt ze de bevrijdende 28-26 er in (2-0).

Maximaal twee punten verschil
Set drie kent alleen voorsprongen van maximaal twee punten voor een van beide teams. Dat werkt door tot aan 23-22. Dan ziet de scheidsrechter een touché, die Donitas niet ziet. Dus 24-22 en twee kansen. De eerste gaat hard in een hoog blok, de tweede scoren de gasten via de handjes en staan we weer gelijk: 24-24. Donitas serveert, pass ligt mooi en Jiska brengt Milou in stelling en de 25-24 ligt er hard in. Op de laatste balwisseling, zit ons blok weer eens goed en dendert de 26-24 via Iris en Milou naar de grond (3-0).

Erop en erover
In set vier is er geen vuiltje meer aan de lucht, zou je denken. Donitas staat de hele set bijna voor, pas op 18-18 komen we langszij, maar dan gaan we ook gelijk erop en erover. Vooral Isa is in die fase helemaal los en tekent voor drie blokpunten. Op 25-19 is het klaar en pakken we een vijfpunter en dus de eerder gememoreerde KOPPOSITIE. En ook al hebben we die maar een week, we hebben hem nu wel en die pakt niemand ons meer af 😊

Komende zaterdag dus tegen Halley, 16.30u in ’t Trefpunt in Weerselo. Zien we jullie dan??

Groetjes, Wevo’70 D1