Want we moeten voor onze 2^e bekerwedstrijd weer helemaal afreizen naar Nijmegen voor een potje volleybal…
Of was dit toch niet de reden dat we ons genaaid voelden???
Zaterdag de 30^e speelden wij onze wedstrijd tegen Boemerang D1, vorig jaar gedegradeerd uit de 2^e divisie en momenteel nog hard op zoek naar punten om in de 3^e divisie te handhaven.

Maar voor ons geen onderschatting, want tot op heden hebben wij nog maar 1 wedstrijd met 4-0 weten te winnen. De rest van de wedstrijden waren zoals Hans dit netjes naar de krant uitdrukt ‘Winst met een kater’. Een 4-0 overwinning laat dan ook met smart op zich wachten!

De voorbereiding was in ieder geval ‘leuk’… We konden onze kop thee/koffie en chocolademelk onder de blacklights nuttigen, vooral Alice haar nagellak viel op..wat voor kleur was het eigenlijk? Het leek in ieder geval of ze speciaal voor deze gelegenheid haar nagels netjes had gelakt!De barmannen waren… ‘leuke’ wezens, dit viel vooral Esther en Manon op. Ze hielden wel van een beetje ruig!

Nu maar een potje volleyballen dan… De voorbereiding verliep zoals altijd! Maar de scheidsrechters wisten vóór de wedstrijd al een stempel op het geheel te drukken. Bij het behalen van een punt mochten we niet juichen. ‘Eerst de bal pakken’, daarna mag er pas gejuicht worden. Dit zou de snelheid van het spel bevorderen, wat wij erg vreemd vonden. Mogen scheidsrechters tegenwoordig ook al bepalen dat het spel snel moet??? Of moest hij gewoon snel weg vanwege een feestje die avond? Daarom hebben we er maar een extra lange wedstrijd van gemaakt door er een vijfde set aan vast te knopen.

Uitslag dus al vergeven! De eerste 2 sets werden door matig volleybal nog wel door ons gewonnen, maar de 3^e en 4^e set lagen anders. Toen onze ‘oudste’ vlagger voor de zoveelste keer niet zag dat een bal in of uit was raakten we lichtelijk geïrriteerd bij een stand van 23 gelijk. Hierop reageerde Hans naar onze bank ‘We worden hier gewoon genaaid!’ Waarop de 2^e scheidsrechter zich zooooo voelde aangesproken dat de 1^e scheidsrechter van de bok moest komen en de 2^e scheidsrechter moest sussen omdat hij ineens allemaal stemmetjes in zijn hoofd hoorde. Niet dat we hierdoor de set verloren, maar toch! We vonden dit ‘niet zo leuk’. In plaats van de 4^e set verloren we nu al de 3^e set, weer geen 4-0 dus!! De 4^e set wilden we graag naar ons toe trekken, maar ook in deze set werden er weer enkele dubieuze beslissingen gemaakt door ons arbitrale duo. Niet dat we hierdoor de set verloren, maar toch! We vonden dit ‘niet zo leuk’.

We moesten elkaar weer even opjutten voor de laatste set. ‘Kom op dames, we gaan hier niet weg zonder winst op zak!’ Gelukkig konden we de laatste set nog vrij overtuigend naar ons toe trekken. Toch een overwinning! We mochten van Hans niet naar de Mac als we 1 punt lieten liggen, dus bij nader inzien was het laten liggen van 2 punten helemaal zo erg niet, de Mac was HEERLUK!!

Tot zaterdag!