Er kwamen verontrustende berichten binnen via Facebook. Onze eigen Caroline was samen met een aantal anderen, en met onze flesjes, van de aardbodem verdwenen….

Eenmaal aangekomen in de sporthal van Zwolle lazen we het volgende: Wevo ’70, Pluto van het heelal. Het zal toch niet zo zijn dat Caroline werkelijk van de aardbodem is verdwenen…..?

Van het lezen van dit artikel zijn we zeker niet wijzer geworden. Hoe vaker wij het lazen, hoe vager het allemaal werd. Jeroen? Hebben ze jou echt gebeld? Molen? Welke molen? Gert-Jan Bruggink? Die is niet van de volleybal.. Weerslag op het maatschappelijk vertrouwen? Uuuh..jaaa ja. We hebben er wel een mooi opkomstlied aan overgehouden: “Zo gaat de molen, de molen, de molen, zo gaat de molen de mo-o-len. Zo gaan de wieken, de wieken, de wieken, zo gaan de wie-hie-ken”. Oftewel een ontspannen start van onze wedstrijd. Als jullie trouwens wel iets snappen van het artikelen, horen we het graag (reacties op Facebook lezen we altijd ;)).

Ik zal het deze keer niet hebben over wat we voor de wedstrijd allemaal genuttigd hebben (zelfgemaakte muffins (gebakken in de 4d-heteluchtoven), Ferrero Rocher), want jullie weten allang dat wij daar heel goed in zijn en ook heel goed van worden.

Omdat Caroline er niet bij heeft kunnen zijn hebben we Jette gevraagd om ons te komen versterken. Ontzettend bedankt dat je mee bent geweest! Zeker omdat je nu de MAC van Dames 2 hebt moeten missen……Suzanne was deze wedstrijd assistent-coach vanwege haar knieblesssure. Suzanne, weet je eigenlijk wel wat je wel en niet mag als assistent-coach ;)?

De eerste set was in een mum van tijd gespeeld. We waren scherp en hebben op alle fronten laten zien dat we een heerlijk potje kunnen volleyballen. Na iets meer dan een kwartier stond het namelijk al 15-25 voor ons. Hoe fijn is dat? Dat kunnen we zelf wel beantwoorden; heel fijn!

Natuurlijk weten we dan ook dat het eigenlijk te makkelijk is gegaan. De tegenstander was vast nog niet helemaal wakker, laten we de tweede set nog even extra scherp beginnen om ze niet in hun spel te laten komen. Wij waren het volledig eens met deze woorden van Jeroen. Tenminste, dat zeiden we. 11-7 voor SVI, eerste time-out Wevo. 17-11 voor SVI, tweede time-out Wevo. ‘Dit slaat echt nergens op’, woorden van onze trainer op dat moment. Ook daar waren wij het weer volledig mee eens. Vooruit, nu ook laten zien dat we het er mee eens zijn. 23-17 voor SVI, eerste time-out SVI. 23-21 voor SVI, tweede time-out voor SVI. We hebben ze nu al een flinke tik gegeven, maak het dan ook zelf af. Helaas hebben we dat net niet kunnen redden. Het werd toch 26-24 voor SVI.

We zijn even flink wakker geschud door deze tweede set. Gelukkig konden wij onze koppies weer leeg maken en fris beginnen aan de derde set. Het duurde deze keer iets langer dan de eerste set, maar de eindstand was hetzelfde; 15-25 voor Wevo. Zo, dat was dat. Hoe moeilijk kan het zijn.

In de vierde set begonnen we ook weer scherp, bij 5-9 voor Wevo kwam al de eerste time-out van SVI. Ze wilden de boel even op scherp zetten. Dat hebben ze goed gedaan, want de volgende time-out was voor ons (20-17 voor SVI). Dames, dit laten we toch niet gebeuren……..Toch wel. De eindstand in deze set was 25-19.

Ach eigenlijk vonden we het ook niet zo heel gek. We weten ondertussen dat we gewoon heel graag 5 setters spelen. We houden van veel speeltijd, we willen graag iets terug krijgen voor de contributie die we betalen. In deze set begonnen we goed en hebben we eigenlijk de hele set op voorsprong gestaan. Natuurlijk hebben we het aan het einde van set even spannend gemaakt, anders zouden we niet Wevo D1 zijn, maar gelukkig hebben we op tijd gedaan wat we moesten doen. Deze set ging met 13-15 naar ons. Een 3-2 overwinning!

Na afloop van de wedstrijd hebben we als eerste onze meegereisde sportieve supporters flink bedankt! Zij hebben ons heel goed door de wedstrijd heen geschreeuwd!

Ook hebben we de heren van SVI even laten weten dat hun support niet geholpen heeft. De meeste punten gaan toch mee naar Weerselo. Jammer joh……!

Speciaal voor Jette, en voor de goede kipnuggets aanbieding van Daniek, zijn we op de terugweg toch maar langs de MAC gegaan. Nicky, volgende week echt niet weer hoor……

Volgende week spelen we de laatste wedstrijd van 2016, 18.00 uur in Schalkhaar. Helaas zonder Manon, zij vindt het nodig om het jaar af te sluiten op mooie witte stranden aan de andere kant van de wereld. Gelukkig vindt Jette ons leuk genoeg om nog een keer mee te gaan!