Wevo Dames 2

Afgelopen vrijdagavond (11-1) stond er voor ons weer een wereldreis op het programma. Dit keer niet de heerlijk gigantische zaal van Saasveld, maar de toch echt net iets meer gigantische zaal van Rossum. Harry kon er als coach niet bij zijn en dus coachte Tom ons tegen Rosstars D2. Rosstars stond maar enkele punten onder ons, waardoor het een spannende wedstrijd beloofde te worden. Dit was niet het enige spannende aan de wedstrijd, het was namelijk ook spannend of 1/3e van ons team überhaupt in Rossum aan zou komen, aangezien Manon voor de eerste keer zelf reed.
Toen we allemaal heel in Rossum aangekomen waren kon de wedstrijd beginnen. De eerste set begonnen we niet heel sterk. De pass kwam niet, waardoor wij niet konden scoren. We hadden al wel door dat we moesten aanvallen, want als de aanval bij ons eenmaal liep had Rosstars niets tegen ons in te brengen. Helaas kwam de aanval er niet lekker uit door slordige passjes. De eerste set verloren we met 25-19.
De tweede set gebeurde er iets wonderlijks in ons team. De service ging snoeihard en er werden lekkere series gemaakt. Kwam de bal dan toch over het net dan werd er een keurige pass gebracht in de handjes van Michelle en kon zij één van onze aanvalsters een mooi set-upje geven zodat we Rosstars alle hoeken van het veld konden laten zien. Een heerlijke set met een heerlijke uitslag: 25-14.
Ook coach Tom zag dat het lekker liep en liet dezelfde opstelling dan ook staan. Goeie zet zou je zeggen, waar het niet dat wij weer eens helemaal niet deden wat normaal zou zijn en deze set compleet uit handen gaven en verloren met 25-12.
Vastbesloten er maar weer eens een 5-setter uit te slepen gingen we de vierde set het veld in. Binnen no time stonden we echter weer dik achter met 7-0 tot groot genoegen van Marcel de coach van Rosstars Dames 2. Lachend zwaaide hij een paar keer naar de dames op de bank. Die hadden al snel genoeg van deze grappen en zetten hun keel wagenwijd open om de veldames vooruit te schreeuwen. En of het nu door de gouden keeltjes van de bankzitters kwam, door hun originele liedjes, of gewoon weer door ons malle dames 2 virus, het tij keerde zich volledig. Helemaal toen we de telsters twee keer flink overdonderd hadden met ons geschreeuw voor een puntje. Die dames begrepen er helemaal niets van, is ook lastig als er twee 9’s op het telbord zitten natuurlijk?!?! Overal werd voor gevochten. Er werd weer gescoord en we kwamen gigantisch terug. De exacte scores weet ik niet meer (Michelle, Manon en ik waren namelijk druk bezig met het verzinnen van een gigantische Wevo hit op de melodie en met de gebaren van YMCA) maar ik geloof dat we van 19-12 achterstand uiteindelijk een 25-21 overwinning hebben gemaakt.
Op naar de vijfde set dan maar weer. Mariël gaf aan het begin al aan dat ze toch een beetje last begon te krijgen van haar spieren na al dat fanatieke volleyballen. Toch met de Wevo mentaliteit doorvolleyballen als een bikkel! Één goeie service-serie van Rosstars was alweer genoeg om paniek te zaaien bij ons. Toen we van veldhelft moesten wisselen hadden we ondertussen dus al een kleine achterstand. Toch weerhield ons het er niet van te knokken voor elke bal. Op een gegeven moment hield Mariël het echt niet meer uit en gaf aan Tom aan dat ze een wissel wou. Tom gebaarde naar de scheids, maar deze had inmiddels al gefloten (weinig commentaar op de scheids dit keer dachten jullie natuurlijk, maar nee ik wil toch nog even opmerken dat hij ontzettend haast had. Volgens mij zat het vrouwtje thuis op hem te wachten, want wat een tempo had die man in het fluiten zeg. Voordat we klaarstonden mocht er al geserveerd worden). Rosstars maakte gebruik van de verwarring bij ons en serveerde onmiddellijk. Mariël kon echter niet meer op haar arme beentjes staan. Half kruipend, rollend en hinkelend ging ze daarom ook maar naast het veld liggen, waardoor wij met 5 man in het veld achterbleven. Iedereen keek elkaar vragend aan. Tom schreeuwde: ‘VOLLEYBALLEN!!’. Hupatee pass naar Eva, Eva een set-up naar buiten. Maar wacht even, er stond niemand op buiten. Karlien als een malle vanuit het achterveld naar de buitenpositie gerend om de bal naar de overkant te meppen en toen zij terug wouden slaan werd de mid door Kelly afgeblokt. Gelukkig, punt voor ons!!!!!
Inderdaad, voor de oplettende lezers, wat klopt hier niet? Hier klopt een heleboel niet. Karlien mag natuurlijk niet vanuit het achterveld naar voren lopen om daar een bal te smashen (al springende). Gelukkig maakte niemand van de tegenstanders hier een opmerking over door alle verwarring die toch al was ontstaan. Wij zelf hadden eigenlijk ook niets door totdat Karlien het verhaal op de tribune aan Kelly Zwiers vertelde die haar vragend aankeek: ‘Maar, dat mag toch helemaal niet?’ Enfin, wij hadden toch maar mooi een puntje. Op een gegeven moment kwamen we helaas toch met 14-11 achter te staan. Rosstars smashte een bal keihard onze kant op, Manon wist deze fantastisch op te vangen, de bal raakte het plafond NET NIET! Helaas waren de meningen daarover verdeeld en omdat de bal voor de scheidsrechter uit beeld was geweest moest hij het punt toch toekennen aan Rosstars. De laatste set dus helaas met 15-11 verloren.
Voor de toeschouwers die wel eens één van onze altijd hilarische wedstrijden mee willen maken, aanstaande zaterdag spelen wij om 17.00 uur in Weerselo tegen de nummer één, Vosta!