Wevo heren 2

Een ongebruikelijk begin van de competitie voor de mannen van Heren 2. Afgelopen dinsdag kwamen ze al voor het eerst in actie in hun derde achtereenvolgende seizoen in de tweede klasse. Eigenlijk zouden ze vrijdag hun eerste (thuis) wedstrijd hebben maar op die avond bleken er teveel manschappen afwezig.

Het begin van het seizoen kwam daardoor wat vroeg, na niet al teveel trainingen en zonder een oefenwedstrijd te hebben gespeeld. Ja, we hadden wel getraind op ons Wevo’70 Kuilman Bouw Beach Court maar dat was toch iets anders. We moesten dus vertrouwen op de automatismen van pakweg 20 jaar (gemiddelde tijd dat de kern van het team samenspeelt, schatten we zo).

Welnu, de tegenstander, Webton Hengelo, had iets minder routine (qua leeftijd) in de ploeg maar met het niveau en de automatismen was niet zo heel veel mis. Bij het inslaan bleek al snel dat er een paar goede en krachtige aanvallers in de ploeg zaten. De opdracht, zo benadrukte trainer Laurens die op deze trainingsavond ook meteen kon coachen, was dan ook goed en scherp serveren. Kennelijk was dat de opdracht voor de tegenstander ook en het moet gezegd, over het grootste deel van de wedstrijd hielden zij zich beter aan de opdracht.

We kwamen dus vanaf de eerste bal passend behoorlijk onder druk te staan en kwamen nauwelijks aan een gestructureerde aanval toe. Maar: als het een keer wel lukte, was het eigenlijk meteen raak. Na de verloren eerste set, waarin we steeds een beetje achter de feiten aanliepen, was duidelijk wat er moest gebeuren: beter passen en beter serveren. Na een redelijk gelijkopgaand begin van de tweede set, waarbij we wel steeds een aantal punten achterliepen, kwamen we op een goede serveerbeurt van Piet, met attent blokkeren en goed aanvallen, ineens op een 14-9 voorsprong. Dat zou genoeg marge moeten zijn om deze set wel als eerste de 25 te bereiken. Maar helaas, na de daaropvolgende serveerbeurt van Hengelo stond het alweer 14-13 en de gasten bleken ook naar het eind van de set de betere, door goed maar ook slim aan te vallen.

De derde set moeten we maar snel vergeten, dat leek helemaal nergens op. De vierde deden we nog een manmoedige poging om tenminste een puntje over te houden aan het openingsduel maar zelfs dat was ons niet gegund.

Kortom: een 0-4 begin van het seizoen was niet helemaal wat we in gedachten hadden. Maar we houden ons maar vast aan een Zoetemelkiaanse gedachte: ‘Parijs is nog ver’. Met andere woorden: er zijn nog heel veel wedstrijden te spelen en heel veel punten te winnen.